کد مطلب:230227 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:3656

گنجینه کتابخانه » اهل بیت » امام رضا (ع)

اولین غزل حضرت حافظ

می گویند اولین غزلی را كه جناب خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی رحمة الله سروده است، غزل ذیل بوده است:



دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

و اندر آن ظلمت شب،آب حیاتم دادند



بی خود از شعشعه ی پرتو ذاتم كردند

باده از جام تجلی صفاتم دادند



چه مبارك سحری بود و چه فرخنده شبی!

آن شب قدر، كه این تازه براتم دادند



چون من از عشق رخش بی خود و حیران گشتم

خبر از واقعه ی لات و مناتم دادند



من اگر كامروا گشتم و خوشدل، چه عجب؟

مستحق بودم و اینها به زكاتم دادند



بعد از این روی من و آینه ی حسن نگار

كه در آنجا خبر از جلوه ی ذاتم دادند





[ صفحه 18]





این همه شهد و شكر كز نی كلكم ریزد

اجر صبری است كز آن شاخ نباتم دادند



هاتف آن روز به من مژده ی این دولت داد

كه بر آن جور و جفا صبر و ثباتم دادند



كیمیایی است عجب بندگی پیر مغان

خاك او گشتم و چندین درجاتم دادند



به حیات ابد آن روز رسانید مرا

خط آزادگی از حسن مماتم دادند



عاشق آن دم كه به دام سر زلف تو فتاد

گفت كز بند غم و غصه نجاتم دادند



همت پیر مغان و نفس رندان بود

كه ز بند غم ایام نجاتم دادند



شكر شكر به شكرانه بیفشان حافظ!

كه نگار خوش شیرین حركاتم دادند